Πώς μας βλέπουν τα παιδιά

Σε μια έρευνα που έγινε σε σχολείο της Αμερικής ρωτήθηκαν τα παιδιά πώς βλέπουν τους γονείς τους. Να μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές απαντήσεις:

* Οι μεγάλοι δίνουν υποσχέσεις και έπειτα τις ξεχνούν ή λένε πως δεν επρόκειτο για πραγματική υπόσχεση, αλλά μόνο για ένα ίσως.

* Οι μεγάλοι δεν αφήνουν τα παιδιά τους να ντύνονται όπως θέλουν, ενώ οι ίδιοι ντύνονται όπως τους αρέσει, ακόμα κι αν αυτό που αποφασίζουν να φορέσουν δεν ταιριάζει στην περίπτωση ή είναι βέβαιο ότι μ’ αυτό θ’ αρπάξουν καμιά πούντα.

* Οι μεγάλοι δεν κάθονται ν’ ακούσουν τι τους λένε τα παιδιά. Και παρ’ όλα αυτά έχουν έτοιμη την απάντηση.

* Οι μεγάλοι κάνουν λάθη μα ποτέ δεν τα παραδέχονται, ή το λάθος τους δεν είναι λάθος ή κάποιος άλλος φταίει για το λάθος που έκαναν.

* Οι μεγάλοι διακόπτουν συνεχώς τα παιδιά όταν αυτά διηγούνται κάτι. Αν όμως ένα παιδί διακόψει ένα μεγάλο αρχίζουν αμέσως οι παρατηρήσεις.

* Οι μεγάλοι δε μπορούν να καταλάβουν ότι ένα παιδί μπορεί να επιθυμεί ένα πράγμα για το χρώμα του, το σχήμα του, ή το μέγεθος του. Ακόμα και όταν το έχει αγοράσει με δικά του χρήματα. Αν δεν τους αρέσει, λένε: Δεν μπορώ να καταλάβω τι το ωραίο βρίσκεις σ’ αυτή την αηδία.

* Οι μεγάλοι κάνουν πάντοτε κουτσομπολιό. Αν όμως τα παιδιά κάνουν το ίδιο και πουν τα ίδια πράγματα για τα ίδια πρόσωπα, τότε τους λένε ότι είναι αναιδέστατα κι ότι τους λείπει ο σεβασμός.

 

Αν ένα παιδί…

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική, μαθαίνει να κατακρίνει

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα, μαθαίνει να καυγαδίζει.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία, μαθαίνει να είναι ντροπαλό.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή, μαθαίνει να αισθάνεται ένοχο.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση, μαθαίνει να είναι υπομονετικό.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο, μαθαίνει να εκτιμά.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην δικαιοσύνη, μαθαίνει να είναι δίκαιο.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνει να πιστεύει.

Αν ένα παιδί ζει μέσα σε επιδοκιμασία, μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση.

Αν ένα παιδί ζει μέσα σε παραδοχή και φιλία μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο.

R. RUSSEL

 

Υποθήκες για την ανατροφή του παιδιού

Από την πρώτη μέρα αρχίζει άμεσα σε σας και το παιδί σας μια έντονη αμοιβαία σχέση, που με τον καιρό θα γίνει μια αληθινή και διαρκής αγάπη. Κρατήστε το αγκαλιά κι αφήστε το να διαβάσει στα μάτια σας πόσο το αγαπάτε και όταν αισθάνεται άσχημα μόνο η δική σας παρουσία θα μπορεί να το παρηγορήσει. Να υπάρχει συνέπεια στα λόγια και στις πράξεις σας. Αν χαστουκίζετε το παιδί σας όταν είναι άτακτο, τότε και αυτό θα δείρει τα άλλα παιδιά όταν το θυμώσουν.
Προτιμήστε θετικές αντί αρνητικές εκφράσεις. «Κρέμασε το παλτό σου για να μην το πατήσουν» αντί «Μην πετάς το παλτό σου στο πάτωμα».

Να του λέτε «παρακαλώ» και «ευχαριστώ» όταν του ζητάτε να κάνει κάτι. Αν είναι απορροφημένο στο παιχνίδι του πείτε το «Τελείωσε πρώτα και μετά πας για ύπνο» αντί «Μάζεψε αμέσως τα παιχνίδια σου, είναι ώρα για ύπνο».

Μην είστε πολύ αυστηρή. Προσέξτε πώς μιλάτε στο παιδί σας. Μη δίνετε συνέχεια διαταγές.
Αν η συμπεριφορά σας ήταν άδικη, παραδεχθείτε το και ζητήστε συγγνώμη.

Μην επιβεβαιώνετε την εξουσία σας επάνω στο παιδί, χωρίς λόγο. Αποφύγετε να ανταγωνίζεστε το παιδί.

Να του εξηγείτε γιατί δεν πρέπει να κάνει κάτι…. Το παιδί σας έχει ανάγκη από την αγάπη και τη συνεχή προσοχή σας.

Ενθαρρύνετε το να σας βοηθάει. Οι «δουλειές» είναι για το παιδί παιχνίδι και όχι καθήκον. Τις κάνει για να αισθάνεται ότι καταφέρνει κάτι σημαντικό και ότι συμμετέχει στην οικογενειακή ζωή.

Αφήστε το να παίρνει αποφάσεις. Να διαλέγει ποιο ρούχο θέλει να φορέσει ή πώς θέλει να τακτοποιήσει το δωμάτιο του ή πού θα προτιμούσε να πάει περίπατο.

Το παιδί σας έχει ανάγκη να νοιώθει ότι το αγαπούν. Αυτό θα το βοηθήσει να γίνει συναισθηματικά δυνατό.

Να του λέτε ότι το αγαπάτε. Να το χαϊδεύετε και να το παίρνετε στην αγκαλιά σας.

Σεβαστείτε τα αισθήματα του. Όταν φαίνεται κακοδιάθετο, έχει ανάγκη να κλάψει και να παραπονεθεί. Όταν του λέτε «μην είσαι κλαψιάρης» του αρνείσθε το δικαίωμα να νοιώθει λυπημένο.

Επαινέστε το και δείξτε ενθουσιασμό για κάθε του κατόρθωμα.

Όταν μιλάει δείξτε το ενδιαφέρον και εκτιμήστε τη ζωντανή και ανεξάρτητη προσωπικότητα, που δημιούργησε το παιδί σας.

Μη ξεχνάτε ότι η προσωπικότητα του παιδιού διαμορφώνεται από τη συμπεριφορά τη δική σας απέναντι του. Συμπεριφερθείτε του σαν ένα ξεχωριστό άτομο με δικές του επιθυμίες και απόψεις.

Αν το παιδί σας αρχίζει να γίνεται δύστροπο είναι γιατί αρχίζει να γίνεται ανεξάρτητο άτομο. Σ’ αυτό το δύσκολο στάδιο αντιμετωπίστε το με μεγαλύτερη κατανόηση και περισσότερη επιείκεια. Δώστε του όσο μεγαλύτερη ανεξαρτησία μπορείτε. Αντιμετωπίστε με σταθερότητα και στοργή την κακή συμπεριφορά που σύντομα θα περάσει.

E. FENWICK
Από το Βιβλίο «Η ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ»