Ήταν οι ανάσες των παιδιών κοντά κοντά σαν να’ ταν μια αναπνοή

Κι οι ανάσες στα παράθυρα κοντά-κοντά σαν να ‘τανε  ένα μπαλκόνι η Αθήνα

Κι ήτανε οι σφαίρες κι ήτανε το αίμα

Και ξαφνικά πιάσανε οι ζέστες του Νοέμβρη. Κατακαλόκαιρο στη μέση του χειμώνα.

«Ένας ζεστός Νοέμβρης»  Δημήτρη Ράλλη- Ρέντη

Ευχαριστούμε τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς του σχολείου μας για τα μαθήματα ιστορίας που μας παρέδωσαν με την επετειακή εκδήλωση για  το «Πολυτεχνείο». Μας βοήθησαν να θυμηθούμε τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο το 1973, να αφουγκραστούμε τα όνειρα και τα ιδανικά των φοιτητών , να αναλογιστούμε τις δικές μας ευθύνες σήμερα. Γιατί βασική επιταγή του σήμερα για τη νεολαία μας αποτελεί η αλήθεια. Κι α-λήθεια (μη λήθη) σημαίνει δεν ξεχνώ.

Κάθε Νοέμβρη  λοιπόν,η καρδιά μας  θα είναι εκεί, στην αυλή του Πολυτεχνείου. Για να ακουμπήσουμε την πεσμένη πόρτα, να πάρουμε δύναμη από την ιστορία, να γονατίσουμε με σεβασμό μπροστά στους νεκρούς.